حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)

دل غـریــب مـــن از گــردش زمـــانــه گرفت

بـه یــاد غربــت زهــرا شبــی بـهانه گرفت
شبــانــه بــغـــض گلـــوگــیر مـن کـنار بقیع
شکست و دیده ز دل اشکِ دانه دانه گرفت
ز پـشـت پــنــجــره هــا دیـدگــان پـر اَشکم
سراغ مدفـن پـنـهـــان و بــی نشانه گرفت
نــشـان شـعـلــه و دود و نـــوای زهــــرا را
تـوان هـنــوز ز دیــوار و بـــام خـــانــه گرفت
مصیبتی است علی را که پیش چشمانش
عــدو امـیــد دلــش را بـــه تــــازیـانه گرفت
چـه گـفـت فـاطـمـه کـان گونـه بـا تأثر و غم
علــی مــراسم تـــدفـیــن او شبـانه گرفت
فـــراق فـاطــــمــه را بــوتــراب بـــــاور کرد
شبی کــه چوبــه تــابـوت را به شانه گرفت